دل آرام علی-شعر شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

علی در ماتم زهرای اطهر		چنین می گفت با جانی پر آذر
چرا رخساره ات گردیده نیلی		به رویت از چه مانده جای سیلی
ز داغت رشته ی جانم گسسته		که پهلوی تو را جانا شکسته
حسن از آتش داغت کباب است		حسین از داغ تو بی صبر و تاب است
به همراه حسین آن نور عینم		پریشان از فراقت زینبینم
علی بعد از تو غمخواری ندارد		به این نامردمان کاری ندارد
علی دیگر هواداری ندارد		پس از تو دلبر و یاری ندارد
کس آگه نیست از درد نهانم		ز دستم رفت زهرای جوانم
کجایی فاطمه آرام جانم		پس از تو کاش من زنده نمانم
خدا خود آگه است از حال زارم		برفت از سینه آرام و قرارم
امان از داغ جانسوز جدایی		تو ای جان جهان اینک کجایی
شبانگه یارم از این خانه بردم		به خاک تیره دلدارم سپردم
که کرده با من این جور و جفا را		مرا یاری کنید اینک خدا را
سحرگاهان نشینم با دلی تنگ		شوم هم ناله با مرغ شب آهنگ
دلم از دوری اش لبریز خون است		غم داغش بسی از حد فزون است
دگر این خانه بانویی ندارد		علی دلدار مه رویی ندارد
خودم کردم کفن آن نازدانه		به خاک او را سپردم خود شبانه
دگر ز این پس علی را نیست یاری		نه یار و یاور و نی غم گساری
		به مناسبت شهادت زهرای اطهر (س)-سیدحسن هاشمی